Her Günüm Bir Zemheri

Haram edilen şu yaşamda, başka bir şeyim yoktur
Yürğimdeki sevdmdan gayrı
Sevgiden, umuttan değil
Ekmekten
Aştan
Bahardan yoksulum
Savaşların tükenmediği
Adaletin olmadığı
Şu cihanda
Annemden
Doğduğum günden beri
Her günüm bin zemheri
Bin gücük
Bin ızdırap
Ah
Her lokmamda zehir var
Gözlerimden yaş
Dilimden feryat dinmiyor
Elleri tettikten düşmeyenlerin
Dünyasında
Hergün
Nasıl kurtulurum diye
Düşünüyorum
Şu zor günlerden, perişanlıktan, fukaralıktan

Çıplak ayaklarıma çarık bulamadığım, günlerdeki gibi
Yine içim
Katmer, katmer üşüyor
Yine bitmeyen
Acılarım var
Bir yanım Diyarbakır
Bir yanım Hakkari gibi
Yoksulluğun pençesinde
Çok açım
Hep aklımda
Nazlı yârim varken
Yine
Bir başımayım
Ahlarımla çığlık çığlığa
Hasretle
Sevdayla
Umutula, yürüyorum. Ardına düştüğüm geleceğe

Toprağında açlık, yoksulluk bitmeyen Anadolu'da
Bileklerime çelikten kelepçe vurulu
Ağzı, bir karış kadar açık
Yıllanmış
Yarm var
Dört yanım duman, duman
İçi karanlık
İçi kötülük
İçi yılanlar
Çıyanlar kadar
Zehirli
Emek sömüren
Gadarlarla dolu
Her biri çakal sürüsü kadar yırtıcı, her biri bir canavar

Düşlerimde Mezopotamya semalarındaki mavilik
Proletaryanın getireceği özgürlük
Yarınlara bağladığım sevdam
Doruklarından
Güneş doğacak dağlar olmasaydı
Yaşam kavgasınıda, şu başımı alır giderdim ölüme

Mehmet Çobanoğlu
12.11.2020
İstanbul