Her Günüm Bir Başka Izdırap

Her günüm bir başka ızdırap;
Teller bile ağlıyor,vurunca mızrap...

Bir yaban bahçedeyim,
Dikenler sarmış dört tarafımı.
Üstüm başım dama duman.
Hiç bir gül durduramaz artık akan kanımı...

Her günüm bir başka acı;
Bulunmaz sanırım bu yaranın ilacı...

Üstüme geliyor sanki gökte bulutlar,
Bir hüzün dumanı sarmış başımı.
Boğuyor beni geçemyen şu zaman,
Kana boyadı bütün yarınlarımı...

Her günüm bin beter;
Dursun artık akan yaşım yeter!

Geceler benden daha sarhoş;
Aldılar bütün yıldızlarımı.
Son bir umut içimde yanan,
Duyan olmaz mı feryadımı!

Her günüm dağ olup eziyor,
Bu beden bu candan beziyor...

Unuttum takvimleri,
Heba ettim en güzel yıllarımı.
Gönül sen değil misin her söze kanan?
Kırdılar işte insanlara olan inancımı...

Her günüm ayrı bir çile,
Dayanamaz yürek taş olsa bile...

Son ışıkta söndü işte şehirde
Dindirmiyor hiç bir şey yürek ağrımı.
Gözlerimdir hep uzaklara dalan;
Beklenen gün gelmeyecek söndürmeyecek yanan bağrımı!

Her günüm beklemekle geçiyor,
Kalmadı işte ömür bitti,bitiyor...

Adil Onur Yıldırım