Bugün de Dünya Tüketiciler Günü.
Kalbim kırık sevgilim
Ama yine de gel
Özlem sardı içimi sevgilim
Pimi çekilmiş bir bombanın üssündeyiz sanki...
Ya da son derece karmaşık
Bir o kadar gelişmiş donanımda
Patlayıcılarla yüklü bir araçta,
Patlamaya dakikalar kala, kitli kaldık.
Öylesine linç odaklı bir toplumsallık ki sevgilim
An be an girişebilir herkes birbirine.
Savaşın ortasındayız bak işte
Yıkılıyor birer ikişer anıtlarımız
Umutsuzluk sardı içimi sevgilim.
Savaş ve kuşatmalar sınırlarımızda da değil
Artık; ayaklarımızın altında
Burnumuzun dibinde,
Gözümüzün önünde. Yani.
Yani? Yanii... Yüreğimizde.
Yarın ne olacak diye
Beklemediğimiz an şu yaşanan
Kaybolup gitse de attığımız taşlar
Sonsuzluğun derinliğine
Yok oluştan kurtulamayız sevgilim artık
Yer kalmadı kaçılacak
Kalbim kırık sevgilim
Ama yine de gel
Özlem sardı içimi…
Farkında mısın hem, tüm bu olup bitenler
İlk kez beynimizde değil;
Böyle bir dünya var artık.
Hem de bugüne kadar hiç olmadığı kadar
Gerçek bir dünya.
Resmen savaşıyoruz!
İnanamıyorum.
Biz bu aşamaya nasıl geldik?
Bu aşamaya?
Hani, ayrılma aşamasına gelmiş çiftler sorar ya
Bazı senaryolarda birbirlerine dramatik dramatik:
-Noldu Haluk bize? Haluk?
-Nasıl, ne zaman bu kadar değiştik? diye...
Öyle...
Değişimin içinde yitirildi coşkular
Soluklarımız bile cansızlaştı
Bıraktığımız biz değiliz sevgilim
Yenildiysek de bir şeylere
Kazanmadığımız anlamına da gelmez tabii
Sarhoş olununcaya dek içilip
Kutlanacak günlerimiz var daha
Yine de gel sevgili
Kırık olsa da kalbin
Kayıt Tarihi : 15.3.2018 15:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yine De Gel yeni versiyon. https://www.antoloji.com/yine-de-gel-3-siiri/ 15.03.2018 // 14.38 https://hakanatalay.wordpress.com/2014/09/11/artaudya-gore-van-gogh/ "Artaud ve diğerlerinin ve başka birçoklarının dediği gibi, resim Van Gogh ‘un silahıydı. Bizim silahlarımızsa genellikle kılık değiştirmiştir ama kafalarımızın girintilerinde ayırt ederiz bunu, oradaki özgürlük düşleri ne yapacağımızı söylerler bize. “Kim ki ateşlenen bombanın kokusunu almaz, baş dönmesini baskılarsa, onun canlı kalmasına değmez.” Ama yine de bu bir değer sorunu değil, gerçek bir işleyiş ve varoluş sorunudur. Biz böyle bir koku alıyoruz. Laing kimin daha çılgın olduğunu sormuştu; içinde bomba olduğunu iddia eden mi, yoksa gerçekten bomba atma gücüne sahip olan mı? Böyle bir koku almaya devam ediyoruz. Bomba içimizdedir; yabancı bir elementin, bir ağır gazın girişine hazır, temizlenmiş bir atmosfere benzeyen bedenimizde dönüp duruyor. “Her şey bir yana, kendi kendine intihar edilmez”"
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!