Her Gün Yepisyeni Bir yüz

Her gün yepisyeni bir yüz
Kendi baharının çingenesi
Bir kadın. Bahçesinin
Gündelikçi sevinçlerini
Dağıtırdı herkese...
Mart çiçeğinin açışı kadar.

Ancak aybaşlarında
İç kanamalarında sevişirdi
Ve yanıma geceyle gelirdi
Süt kokulu ihanetleriyle...
Bir gökyüzü sererdi üstüme
Bencil, gücenik
Ben ölürdüm...

Ve bana derdi;
Her gül kendine kanar
Ateşler yanar külüne.

(05.06.2002 Abidos)