Her gün yalnızlığa yağarım bir buluttan

Her gün yalnızlığa yağarım bir buluttan…

Bağrım yanıyor vurdu bir sevgili
Soluduğum hava bile yakıyor içimi
Bu dünyaya ait değilim sanki
Delik deşik oldum dört bir canımda…

Yoruyor sevmek yüreğimi
Dayanamıyorum eskisi gibi
Hayat kesiyor gözlerimden ümidi
Adımlarımda mıhlanıyorum…

Kelebeğin ömrünü giydim tenime
Rengârenk bir gün olmadı yaşam
Yüreğimde kanadı günün anları
Sevdim de coşan ruhumu avutamadım…

Sildim nefesimi azat ettim varlığımdan
Gülmeyi vadeden hayat sussun gözlerinde
Güneşin doğarken varlığım söner mum gibi
Her gün yalnızlığa yağarım bir buluttan…

Oktay ÇEKAL
11.11.2012–07.26