Her Gün'ü, Her An'ı Şiiri - Özdener Güle ...

Işık huzmesi gibi,

Yola çıkıyorum şimdi hem de.

Sesimden hızlıyım, kırmızımsı kızılcık kokuyorum.
Oralardan bile şimdi hem de,

Görülüyor olmalı o kamaşma.

Toz duman da olsa yapışmış olsa da gözyaşıma
Ağlamalarıma.

Her bir kelimeyi eğmiş bükmüş çevirmiş batırmış olsa bile,

Asıl benliğim derece almış nefsimde kamil olmuşum.

Batmış tümüyle yüreğime. Ece yazmış ömrü geçmiş artık ikinci yarısına.

Kısadan adı ‘’özgürlük’’ olsun bulamadığında bir kelime.
Unutulmasın.

Sanki yoluma mı çıkmış? Sanki ağlama mı demiş? ‘’Olsun, üzülme! ’’ demiş mi?

Benlik aslında yok olduğunda, belki de öldüğünde.
Suret olmuyorsun asla.

Adın o zaman da Arzu. Ve aksilik benim de.

‘’Yalnızlık ayları’’ kutlu olsun. Dili geçmiş şiirlerle Zıddına koş.

Ben her günü, her anı yukarılardan izliyorum.

ÖZDENER GÜLERYÜZ