Her Gün Son Günü Yaşamak...

Ne zaman öleceksem o günün
Malum, bir sabahı olacak
Hiç yoktan erken uyanacağım
Belki ihtiyar, belki henuz otuzundayım
Yataktan kalkmak zoruma gidecek
Hatırlayacağım bu huyumu hiç sevmediğini
Gülümseyecek fakat birden somurtup
Sigaramı yakacağım
Son günüm öyleya,
Sigarası son, kalkması son, ağrısı son
Son bir gün daha yaşayacağım...
Sabah kahvaltısı bolca narenciye
Çayım daha yarısındayken soğuyacak
Dalıp dalıp uzaklara, çok uzaklara
Belki bu güne dönüp bir iç çekeceğim
Dün de ölmedim
Galiba bugün de ölmeyeceğim sanacağım...
İstanbul’da olur muyum bilmem
Ama bir sahil hep olacak
‘Ayrılık mı benimki ey deniz
Kaybetmek mi yoksa
Alışmak mı şimdi bu’
Diyebilirsem ölür müyüm
O son günümde ölür müyüm acaba?
Mutlaka bir öğlen daha yassırım
Güneşin kibri, gölgesi zayıf bir beden
Anlarım çok geç kaldığımı
Senin yaşadığın yere kalkan trene binmeye
Koşardım bilsem ki öleceğim
Fakat hala sana gelmeye hazır değilim diye
Affederdim kendimi...
Uykum gelir uzanmak isterim
Kalkar mıyım bilmem ama
Bir rüya daha görebilir miyim
Saçına hayal de olsa değebilir miyim arzusuyla
Yaslanırım soğuk, beton bir duvara
İkindi vakti uyanmışımdır elbet
Üşümüşümdür, ve rüya olmuştur
Seni son defa görebilmek...
Heba olacak bir kaç saat
Ne çıkar ömrümün yanında
Ne yapabileceğim ki
Saatlerden son onbeş buçukta...
Bu gün gibi hala yaşıyorum sanacağım
Evet bir gün daha olacak
Bir gün daha uzun
Bir gün daha aynı şeyleri yaşamak..........
Ne zaman öleceksem malum
Ertesi günün bir daha sabahı olmayacak..............