Her Gün Hüzne Bölünüyorum

bıraktığın gibi değil hiçbir şey
ayazmada avuç avuç hüzün var artık

farkındayım
sana çiçekler derlemedim gönül pazarından
senden çalıp bana gülümsedi bütün çiçekler
gemiler yaktım mavi direkli
kum gibi birikti içinde hüzün
ben olur olmaz yerlere
kör olurcasına sürerken yüzümü
rast makamında kanadı gülüşlerin

şimdi bir militan gibi
göndere çeksem bayrağı
içi titrer mi düşlerinin

farkındayım
bıraktığın gibi değil hiçbir şey
her bayramda
içine sığınan çocuklar gibi öksüzüm
sol yanımda sonbahardan kalma bir rüzgar
göksümde işgal edilmiş bir ülke
içime sığındım
yalnızlığa çalıyor bütün renkler

hiçbir şey
güldüğün kadar değerli değil
her gün hüzne bölünüyorum… anla beni

Nisan/2015/Antalya
Sıtkı ÖZKAYA