Her Gün Ayrı Kolda Biter Akşamın

Yıllar sonra bakmış durmuş resmime
Aşkın yarasını yüzümde görmüş
Yine dörtlük dizmiş asil ismime
Aynaya bakmaz ki kendisi ölmüş

Yıllardır aklını vermiş sellere
Sanar bende olan sade hüzündür
Bakmaz yüzümdeki beyaz güllere
Ağzın kulağında çirkef sözündür

Kırarmış sakalım şanı yaşamın
Her gün ayrı kolda biter akşamın
Bana taş atmakla tükenmez gamın
Bilirsen adilik senin özündür

Ben şimdi mutluyum senin neyin var
Gönlüme örmüşüm kalın bir duvar
Canın alsın diye Allah’a yalvar
Kara yere bakan senin gözündür

Üç gülüm var rengi kızıl goncadan
Kapıyı kapattım girdin bacadan
Bir fatiha benden sana hocadan
Sönmüştür ateşin tüten közündür

İstemem Tanrıdan hemen ölesin
Daha çekeceksin bunu bilesin
Varsa sevenlerin sabır dilesin
Cisminden kalacak sade tozundur

Varlığınla bu alemi kirletme
Başından büyükçe sözleri etme
Dilerim mevladan murada yetme
Oynadığın senin bu son kozundur.

Daha fazla yazmam pislik bulaşır
Bilmem hangi toprak leşini taşır
Veyl kuyusuna adın yaraşır
Seni bu hallere salan başındır

Kenan Ziya Akbaba
Kayıt Tarihi : 3.12.2010 02:03:00