Her Gün Şiiri - Necati Şimşek

Her nereye baksam duman yükselir,
Vatanım tutuşmuş, yanıyor her gün.
Ağlamaktan başka elden ne gelir,
Vatanım tutuşmuş yanıyor her gün.

İş, aş ve çalışmak kalkınca rafa,
Hırsızlığa çanak tuttu bu kafa,
Her gün yenileri katılır safa,
Gittikçe gelişip büyüyor her gün.

Kapkaççılık oldu, basitçe adı,
Hortumlama ile doldu miadı,
Bu işi çözemez gelse bin kadı,
Kanımızı çekip, emiyor her gün.

Körpe kızlar satar oldu etini,
Genç erkekler değiştirdi şeklini,
Zenginler sürüyor, yaşam zevkini,
Zevkler tartışılmaz deniyor her gün.

Kiminin üstünde hiç elbise yok,
Kimi hiç tanınmaz bir mümkünü yok,
Göz doymuyor, karın olsa bile tok,
Hırs, tamah gözlerde yanıyor her gün.

Hayvancılık öldü, başı sağ olsun,
Tarım suya hasret, yok ki bağ olsun,
Sanayi yi ara belki bulursun,
Çarklar terse doğru dönüyor her gün.

Kolaydan kazanmak, hazıra konmak,
Çalışmanın adı köşeyi dönmek,
Boşa mı gidiyor verilen emek,
Emeksiz yemekler yeniyor her gün.

Tavuklarda kesti çifte sarıyı,
Yem olarak görmez artık darıyı,
Mest olduk ayaktan attık çarığı,
Ruganlar ayağa vuruyor her gün.

Dünyalı evrende evler ararken,
Yıldızın tapusun cepte taşırken,
Benim vatanımdan toprak alırken,
Tapular git gide eriyor her gün.

Bekleyin gelecek o güzel günler,
Hastalık yatakta boş yere inler,
Kolları sıvadı bütün tabipler,
Memlekete çareler arıyor her gün…

08.08.2007
Necati ŞİMŞEK
Ankara