Her Gölgenin ardındaki Aydınlık

O şiir, ruhundan ruhuma düşen gölgelerin seremonisiydi! ...
Her ürkek gölgenin ardında ki aydınlık
sızar yürek penceremden
basamak basamak...
hep istikbale kilitlenir insan
nasıl bir şeyse yaşamak!

Ah gönül!
Kanatır içimi
çölleşmiş yüreğime düşer
her dem bir su sesi.
ve bir yangın kokusunda
gülün busesi
ruhumun enginlerinde şimdi
kırık bir kanat sesi...

Şimdi bir selâm göndersem
kuşların kanadıyla
çeşmeler dolusu kadar
Çeşme'den...
Gün dağlara düşmeden
Sığırcıklar bir yaramı deşmeden..