Hayat denen nimetin, kıymetini bilmedik!
Çar, çur edip harcadık, savurduk saman gibi.
Kaybedenin halinden, ibret dersi almadık!
Yanıp nar-ı memnuda, savrulduk duman gibi.
Buhar oldu onca yıl, çölde serap misali!
Bad-ı heba mahvettik, fani hazlar uğruna.
Düşünmedi gafil ser; mutlak olan visali!
O, hal gelince başa; gitti fazla ağırına.
Baş kalınca çarnaçar; göz Hızır’ı gözledi
Beş, on kuruş vererek(!) satın aldı necat’ı(!)
Şu mübarek günlerde; meşhur leyli özledi!
Bir gün kadir güderek(!) arz eyledi hacat’ı(!)
Doğru değil bu tavır, gerçek farklı arkadaş!
Gerçek olan; Hızır’ı, her gelende aramak.
Atmalıdır üstünden, gafletini sersem baş!
Yoksa birçok fırsatın, kaçmasına var ramak.
Her gününü fırsat bil, her geceni kadir yap!
Bahş olunan Neharlar, kulluk ile şenlensin.
Savm, salâtta tahşidat, bayramıysa nadir yap!
Boşaldıkça tekrar dol, ruh onunla dinlensin!
Her tavırda ve halde, iltica et Rahman’a!
Düşer isen açmaza; gönderir o, bin Hızır.
Ölçü yapsan vahiyi; yaşantında her ana?
Hadim olur emrine, hasmın olan çok muzır!
Çerağ eyle kitabı; her gafletli gecene!
Asma dostum kandili, birkaç gün-ü zalama!
Koy ilahi mihengi; tüm kelam ve hecene!
Dünya, ahret veda et; türlü azap, alama!
Cihat ŞAHİN
30.08.2010-İZMİR
Kayıt Tarihi : 30.8.2010 11:52:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!