Her Gece Kederdeyim suskun bir şehirde

HER GECE KEDERDEYİM

Her gece kederdeyim, suskun bir şehirde,
Kaybolmuş sokaklar içimde derin bir hüzinde.
Ay yalnız parlıyor, yıldızlar dargın,
Bir ben uykusuzum, dertlere yangın.

Saatler geçmez, takvimler solgun,
Bir eski şarkı düşer dudaklarımdan yorgun.
Geceler uzun, yollar çıkmaz,
Kime anlatsam, dert dinleyen olmaz.

Kaldırım taşları bile yabancı gelir,
Sokak lambaları bile gözlerime devrilir.
Kendi içimde kaybolmuş gibiyim,
Öyle yorgun, öyle derin, öyle sessizim.

Bir zamanlar umut vardI içimde,
Şimdi paslanmış hayaller bir köşede.
Ne geçmiş geçiyor, ne yarın geliyor,
Zaman sanki kalbimde küllenip duruyor.

Kim anlar hâlimi, kim duyar sesimi?
Duvardaki saat bile dinlemez beni.
Yüreğimin kapısını çalan yok artık,
Bir avuç anıyla yaşıyorum artık.

Her gece kederdeyim, sigaram elimde,
Duman gibi savrulup gidiyorum bu şehirde.
Belki bir gün diner içimdeki fırtına,
Belki de bir sabah gözlerim kapanır usulca.
Hamit Atay