Her Gece Kapıma Dayanan Cinnet

El ayak çekildikten sonra geliyor
Acımasız ve kapkara geliyor
Moğol orduları gibi dayanıyor şehrimin kapılarına
Bir ama sakarlığıyla yıkılıyor düzenim

Akşamların ardı sıra geliyor
Önce köpekler canhıraş havlıyor yılgın sesleriyle
Sonra bir yılan görmüşçesine havalanıyor kuşlar
İçimde bana sığınmış kadınların çığlıkları
Cılız çocuklar taş atıyor yüreğimin kurtarılmış bölgelerinden
Pervasız geliyor üzerime
Direncimi yara yara geliyor

Nihayet yenik düşüyor bahadır ümitlerim
Başlıyor sabahlara dek sürecek işkence
Kuruyor dilim damağım hararetimden
Yanıyor Mansur’dan emanet derim
Ve arıyor çılgınlar gibi bütün gece
Olması gereken yerde yüzümü
Kan ter içinde seğiren ellerim

Bu azap senin eserin Nihayet
Bu her gece kapıma dayanan cinnet
Uzaksın, habersizsin, biliyorum
Çaresiz bağrıma basıyorum tesellisi zor esmerliğimi
Şafakta ölgün bir güneş geliyor ziyaretime bazen
Günaydın diyemeden kapanıyor kapılar
Günler kısa, ağartmıyor esmerliğimi