Her gece duaya açılır eller

Her gece duaya açılır eller
Dua ettikçe onu hatırlıyorken akıl
Zannedersin ki çözemeyeceğin bir bulmaca gibir hayırsızı unutmak

Hatıralar ansızın geliyorken aklına
Gideceği yok zannedersin yıllarca
Acı hançer-hançer saplanırken yüreğine
Gıkın daki çıkmaz yine de
Böyle ölüp-ölüp dirilir gibi acı çekersin günlerce

Günler ayrılığın hükmünde
Aylar gibi geçerken
Evdeki bütün takvimleri yırtıp
Kolundaki o saat ile birlikte
Kaldırır atarsın çöpe

Zaman iki yanı keskin giyotin gibidir
Hergün biraz daha yaklaşıyorken boynuna
Zaten bünye alışmıştır hançer kesiği acılara gark olmaya
Umursamıyorken böyle zamanla parça-pincik olmayı
Olması imkansız bir ihtimali düşünmek
Bir çırpıda tek vücuda dönüştürür seni

Onun sana dönebilme ihtimali ile
Yok olmanın eşiğinden geri dönüyorken her defasında
Çektiğin acıyı anlatmak için sarılırsın kalem ile kağıtlara

Kelimeler cümleleri oluşturuyorken
Sayfalara sığmayan acın daha bir depreşir bedeninde
Gözünde yaşam arabesk bir şarkı gibidir
Candan bezdirir seni her nefes alışında
Suskunluğun devam ediyorken acının tahammülsüzlüğünde
İçinde yaşayan ve seni kemiren bir fare gibidir oysa

Konuşacak bir dost ararsın kendine
Abuk-sabuk paylaşımlar beynini bir mengenenin içinde
Sıkıştırıyor gibiyken içten-içe isyanın büyür
Büyür de bir yanardağa dönüşür içinde
Tüketilmiş her ne varsa sendedir artık
O inanç, sabır ve sevgi kalelerin bir-bir yer ile bir edilmişken
Savunmasız bir kalp görürsün moloz yığınları arasında
Artık bu şehir acının başkenti olmuşken hislerinde
Histerikler gibi yaşamaktansa
Yelkenler acılsın, çapa çekilsin
Bu şehir bir de onun başına yıkılsın, yıkılsın istersin.

Uzaklaşıyorken Rıhtım`dan boynundaki ip daha bir daralırda
Gine de gözlerin son bir kez daha görebilirim diye onu ararken Rıhtım`da
Anlarsın anlarsın o an da
Bir öncekilere benzeyen o kadını hepsinden daha çok sevdiğini
Şayet öyle ise bu ayrılık niye?

18.09.2005
23:00
pz.