Her Gece Bir Kucaktan Şiiri - Atilla Dur ...

her gece bir kucaktan, bin kucaga atlarken,
kadehlerin ruhunda, yıktım ar duvarlarını.
namus gemilerimi,yaktım arsız ateşle,
gömdüm çok derinlere, olan saf duyguları.
damarıma vurulan,ilk bıçagı ben vurdum,
yırttım ar duvarımı, bir meçhulde kayb oldum.
her şeyimi yok ettim, bir başka gecelerde,
yıktım sıça köşkümü,altında kalan bendim.
çok güzel evliligim,mutlu bir yuvam vardı,
beni seven bir eşim,birde çocugum vardı.
kanıma şeytan girdi,aldandım pis nefsime,
hayatımı yok ettim,nefsin kurbanı oldum.
genç ve güzeldim, kocam enden biraz büyüktü,
yanlış dostlar edindim, öçmrümü heba ettim.
aldandım o süslü gece yaşantısına,
arabalara binip, oradan,oraya gitmeye,
merhaba ile başlayn ucu karanlık yola.
gözlerim hep kapalı,girdikçe dibe battım,
bir gün aniden dedim,yollarımız ayrıldı,
sebep soran eşime hiç bir şey diyemedim.
aldım küçük yavrumu,kapadım o kapıyı,
işi ters dönen eşimin,bitirdim hayatını,
önce bir yerde işe başladım,çok zor,
iltifatlar peşpeşe, gelen giden kum gibi.
önce küçük yemekler,ardından hediyeler.
cam fanusun ışıgı kör etti, gözlerimi.
şimdi düştüm bu yola,çıkılmaz,sonu da yok,
her gece elden ele, ne ırz kaldı,ne namus,
boş bir heves ugruna yıktım mutlu yuvamı.
affet beni ALLAHIM, sıgındım sana RABBİM.
yanlış doslar edninip,hırsına yenilen b en,
yavrum ile beraber, kalemi yıkan da ben.
artık yüzüm kalmadı,geri dönmem imkansız,
ipimi çeken benim,yaşarken hep ölen b en.
geldim hayatın çekilmez sıratına,
son mermiye ruhumu teslime hazır canım,
helal kana,karışan kirli kan bedenimde,
bu çekilmez hayatı bitiren yine de ben.