Her Gece Şiiri - Sadi Saçak

Her gece oluşunda,
Ben her saatle ayrı ayrı selamlaşırım.
1, 2, 3, 4, 5 ve 6...
6'dan sonra zaten gece sabaha teslim olur,
Bir rus askeri korkaklığıyla...

Her gece ben farklı dünyalara dalarım,
Ne aradığımı bilmeden,
Bir de ne bulduğumu sorgulamadan,
Hiç bir şey bilmeden ve görmeden yürürüm,
Yaşamaktan acı çekerek, ama vazgeçmeyerek,
Belki mutlulukla karşılaşırım diye,
Bir seher düşü gibi...

Her gece ben karanlığa inat giderim,
Gidince ne olacaksa!
Bilmiyorum bunu, hiç bir sorunun cevabını bilmediğim gibi...

Sahi neden böyle oldu?
Ben mi yakalayamadım sevgiyi,
Yoksa onlar mı sevdiremedi kendini?
Hayır! Bunlardan hiç birisi değil,
Sadece sevginin öldüğü bir çağda yolladı Tanrı beni dünyaya...

İnsanlar!
Onlar anlaşılmaz...
Bilmezler ama yaparlar,
Görmezler ama yürürler,
Gitmezler ama isterler,
Savaşmazlar ama 'hak ettim' derler,
Acımazlar ama anlayış isterler,
Çalışmazlar ama hatır dilerler...
Hülasa bir Amerikan askeri gibi...