Her Ekim’de hasretle

Her Ekim’de hasretle…

Birine sarılmanın en sıcak olduğu bu mevsimde
Ekim’de giderdim mutlaka ben hep köyüme
Görmeye, görünmeye, hasreti gidermeye…
Bir kaç hüzünlü Ekim geçti üzerinden gidemeyeli
Kim bilir kaç Ekim daha geçecek üzerimden
Görmeden, görünmeden, hasreti içimizde…
Birine sarılmanın en sıcak olduğu bu mevsimde
Armudun en tatlı olduğu başka bir sarı Ekim’de
Köyümün dağları, yeşil bağları armut ağaçları
Yine sararıp yaprak yaprak dökülecek, sonu da Kış niyeyse!
İşte o gelecek sarı Ekimlerden mutlaka bir diğerinde
Kuşlar çoktan göçmüş olacak, sobada bir kaç meşe
Sonbaharın sisi dağılıp gözümüz açılıverdiğinde güne
Közlenmiş bir kaç patatesin tadı ağzımızda demlenirken
Çay üzerinde soba alevlenirken ateşi yüzümüzde
Yağmuru görüp mutlaka çıkılacak; mantarın dönüşünde
Birileri gelecek umudum; armut ağacının başına yine
Yaşanmış ve yaşanacak acı tatlı yılların hatırası yüreğinde
Bir elini atıp adamının omzuna göğsünü gere gere
Başında al yazmasıyla gülümserken kör talihe, sevgiyle;
Üzülmeyin diyecek, bu Ekim olmasa da başka mevsimde…

Yılmaz BEKTAŞ