Her Durumda Şükür Şiiri - Ömer Dalman

Hep elinden birşeyler alındığında
açıkta kaldığında
ağır hastalıklara yakalandığında
bir yakınını kaybettiğinde Yaratan'a yalvarır
hatta bir anda 180 derece davranıp hayata karşı
dine bile döner bazıları tam teşkilat
ellerinden o an için başka birşey gelemeyeceği için.

sonra geçer günler, aylar yıllar...
temizlenir şimdiki zamanı
yaşananların üzeri geçmiş zamanla örtülür
etkisini yitirirler
ve yine ortada ne bir şükür, ne bir yalvarma...

bazıları iyi günde, malda-mülkdeyken hepten unutur şükretmeyi
bazıları ise kötü gününde bile...
hangisi iyi?
ikisi de kötü...
her durumda şükretmedikten sonra Yaratan'a
şart koşmak olmaz mı yapılan
tıpkı göze-göz, dişe-diş mantığı gibi? ..

Bir annenin çocuğunu her durumda sevmesi gibi
ayırt etmeden sevilmemeli mi yaratılışın da her hali?
zorluklarıyla, çekilmezlikleriyle, yalanlarıyla-dolanlarıyla
ve o yerine hiçbir şeyin konamadığı 'sevgi'leriyle
dibine kadar yaşarken hayatı
kendine göre alırken insan payını;
Yaratan'a edilmiş teşekkürlerin hesabı mı olur?

insan hiç çocuğu yanlışlıkla veya bilgisizlikten
kendisini üzdü veya acı çektirdi diye
çocuğundan vaz geçer mi? ..
ama elinden çocuğu bir alındığında
nasıl da dizlerini döver
ve Yaratan'a ağlaya ağlaya yalvarır, değil mi?

(Ekim 2006)