Madende ölenleri rahmetle anıyorum...
Her sabah giyinirdim o simsiyah libası
Tutardı çocuklarım bilmediğim bir yası
Ellerimde gördüğün emeğimin boyası
Kim bilebilir yarın yıkılacak obası
Perdeyi aralama örter siyah bulutlar
Varamadan farkına geçer nurdan tabutlar
Yakar sanki gözlerini görünmeyen yakutlar
Sor ne zaman küçüldü son ölçtüğün boyutlar
Dolar kulaklarıma taşların fısıltısı
Hep dayanır arkama üçü beşi altısı
Bir bambaşkaydı bugün dostumun karaltısı
Hiç görünmedi nurun böylesi parıltısı
Arif’im bir şey söyle ellerin şakağında
Yağmur sağanağında anne baba sağında
Sanma eridi karlar yakındaki dağında
Çok yanacak bağırlar sabinin kundağında
(21.05.2010 10:00-Adana)
Arif TatarKayıt Tarihi : 21.5.2010 11:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir jeoloji mühendisi olarak, bu şiiri yazmayı görev bildim; haletiruhiyem bu kadar yazmama müsaade etti; kabul edin! Onları çok iyi anlıyorum... Taşlara o kadar yakınsın ki onların dilini anlamaya mecbursun... Sevgi olmadan da yapamazsın! Emek ister, güç ister... Bazen öyle yalnızsın ki! Hemen yakınına gelen bir kuş dostun olur, gülümsersin... İşte sevgi, böyle başlar... Ne yazık ki bazen! Üzgünüm! Rahmetle bir daha anıyorum onları...
Milletimizin, hepimizin başı sağ olsun Arif Bey...
Maden işcileri maden emekcileri
Bazen terleriyle bazen kanlarıyla ıslatırlar
o kara taşları
bu terli bu kanlı taşlarla kurulur
sermaye sofraları
Kutluyorum Arif bey yüreğinize sağlık 10 p
TÜM YORUMLAR (43)