Her damla teninden düşer bedenime

Cadde başlarında ürkek ve tedirgin bakışlarla,
Bir hırsız gibi gözetleyen umut.
Kaldırım sırtları boyunca uzanan keder.
Ve duvarların nemli suretinde terleyen hüzün,
Duman duman çökmüşse üzerime her ayrılık
Bekleyişlerim ve özlemim yetmiyor işte
Ey! fersude yüreğim
Kendini vur şimdi bir dalga gibi anıların kıyılarına
Ya da hırçın bir tay gibi savrul
Hüzünleri,kederleri ve umutları terk etme zamanı
Al bohçanı
Kar topu gibi yuvarlana yuvarlana büyüt kendini
Bütün yükünü gözlerimin kaygan koridorlarına bırakıp usulca,ölüm gibi çekip giden sevgilinin ardından.
Ey! fersude yüreğim
İçimin ayazına yürüyen yitik bir adres gibisin
Ayrılıkların yaraları attı atacak
Duvarlara astığın bütün gülüşlerin boyası aktı
Resimlik bir yanı yok artık sevmelerimin
Ve suskun sevdaların suretidir
Bir yama gibi göğsüme yapıştırdığın
Şimdi bak ellerime
Üstü bozuk kar yangınıdır avuçlarımda sakladığım
Ama açsa avuçlarını dirhem dirhem kendimi akıtacağım
Gecenin en kuytu yerinden gözlerimi en çokta sakladığım sözleri dökeceğim.
Ezberimden şiirler okuyacağım bilirsin
Sonra bastırıverecek
Göğsüne ellerimi
Ellerim kopuverecek,yazamayacağım
Ama bilirsin
Beynimi ivgiyle oyup duran izdiham ayrılıklardan hiçbir mevsime verecek yanım kalmadı.
Artık her yağmur tanesi teninden düşer bedenime
Ve sen ıslaklığınla saracaksın beni
Ey! fersude yüreğim
Yanıldın ve yenildin
Her yerde mezarlar kurdun ayrılıklara dair
Çünkü: geceler esmerliğini iliştirmiş her köşe başına
Lambalar yüzlerini dönmüş giderken dokunduğu yerlere
Aynalarda ise izleri duruyor gözlerinin ve ağlayışlarının.
Artık ibze zamanlardan arta kalan düşteyim
Kırlanmış birlikteliklerin silueti yapışmış yüzümün en derin çizgilerine
Ve bir virgül getirdim işte bitmemiş,düşmemiş,düş olmamış sevdalardan
Ve bilirsin
Her yağmur tanesi teninden düşer bedenime
Üşümek sırdan,ağlamakta maharet sayılmıyor artık