Pencerelerde buğlar var
Göremez oldum dışarıyı
Oysaki ne çok severdim bulutlara bakmayi
Her bulutta sen vardın sanki
Benzetirdim usanmadan bıkmadan
Şimdi gerek duymuyorum bulutlara
Gözümü yumduğumda görüyorum gözlerini
Yumduğumda hatırlıyorum herşeyi bir film gibi
Başta saçların beliriyo buklum buklum
Sonra kapkara gözlerin
Nasil bakıyorlar öyle, öyle haşin
Duruyor hala bende resmin
Bakıp bakıp yeşeriyor gözlerim
Durdu zaman geçmez oldu yıllar
Gelmez oldu bu bahar
Herşeye şahit bu yaşlı çınar
Konuşmaz oldu bu duvar
Kulaklarımda o çocuksu sesin hep çınlar
Bu deli gönül seni sayıklar
Bu kalp seni hep tekrara sarar
Nasıl bir sevda bu, sonu gelmeyen, bitmek bilmeyen bir pinar
Şimdi seni ne yapacağımı bilemiyorum
Unutmakmı? Olmaz, olmuyor denedim
Kanıma işledi bir kere zehrin
Hayattan tek bir isteğim
Hatırlamak seni her daim
Kayıt Tarihi : 17.2.2019 17:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir insan çıkar karşınıza ve o insani seversiniz. Oda sizi sever ama birleşmeniz imkansızdır ve o insana benden uzaklaş dersiniz. O gunden sonra siz siz değilsiniz artık onu özler onu konusursunuz. Kalabalıklardan kaçar kendinize bir hapis hayatı uygularsınız ve kaleminizden bu satırlar dökülü verir. Kısacası bu iste insan neden imkansızın peşinden koşar?
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!