Her cümlenin bir sonu var, sigaranın sön ...

Ne kadar çabuk tükeniyor sigaralar,
karanlık ve ıssız sokaların arasında.
bir ıslık, bir duman, bir kapak.

Ne kadar çabuk tükeniyor zaman,
tozlu kağıtların arasından yıllanmış bir şiire bakarken,
bir kağıt, bir kalem, bir acı duygu.

Ne kadar soğuk duvarlar,
kuru bir kağıt gibi dökülürken gözlerden,
biraz yaş, biraz hüzün, biraz yokoluş.

Zaman sigaranın dumanıyla tükeniyor,
ve şarkılar dinlemek vazgeçilmez bir sevgili gibi sokuluyor koynuna,
sessizliği bozan inlemeler ve sözcükler,
sadece sözcükler, umutları ayakta tutan,
ve ayakta kalmaktan yoran sadece yaşamak.

Sigara söndüğünde, sessizliğin yurdu,
dumanın tükenişi, zamanın duruşu.