Her Çiçekte Aradım Seni

Acı bir Temmuz'du
Temmuzların en ağırı en buhranlısı
Hava ağır su ağır
Üstüne bastığım toprak ağır
17. Temmuz sabahına yenik düştü bu yürek
Amansız bir fırtına,
Ölçeklere sığmayan bir deprem
Seller taşıyor bir yandan içimde
Bir yanım yangın yeri
Volkan patlamalarındaki yitik bir ülke gibi
Hepsi bir olmuş yıktı beni
Yenik düştüm içimdeki afetlere
Tam orta yerinden
Bir koza çatlayıverdi gönlümde
Yetim bir kelebek doğdu içime
Besledim inadına nasırlaşmış sevgimle
Bazen sabırla bazen nefretle
Zamanı geldiğinde,saldım onu tüm çiçeklere
Önce ürkek ve şaşkındı
Heyecanla daldan dala atladı
Bayramı bekleyen çocuklar misali
İçi içine sığmadı
Tüm renklerde tüm çiçeklerde seni aradı
Aradı... aradı... hiç yılmadı
Kaybettiği menekşesini bulamadı
Ne güle konabildi doyasıya
Ne sarılabildi papatyaya
Laleler sümbüller zambaklar leylaklar
Hepsi kelebeğime kucak açtılar
Olmadı
Hiçbiri bana senin gibi kokmadılar
Yazık ki
Unutturamadılar
Menekşemin yerine açamadılar

******

Ne kaldı ki elimde avucumda
Yaptığım tek şey;
Bir yerlerden hayatı seyretmek
Bazen yaşlarla bazen boşuna
İçimde tekrar açacağın günü beklemek
Sadece beklemek
Yeniden,
Hayallerime rengini verebilmek
Kokunu doyasıya içime çekmek
Tek dileğimdir
Menekşemin kollarında ölebilmek