Her Aşk Lafta Erimez

sen bu şehirden gidince
güneş gözlerinde gidince
değersizleşiyor İstanbul
seni sensiz anlatmanın anlamsızlığı
iki kelimeyi bir araya getiremiyorum
bak yine yutkundum hevesimi
söyleyemiyorum
seni ne kadar çok özlediğimi

her aşk lafta erimiyor
ben bitiremiyorum beynimde seni
üç beş günlük bir aşkı bitirir gibi
gönderemiyorum aşkını dönülmez sürgünlere
zindanlarımda binlerce aşk çürüten ben
ellerinde çürüyorum
lanet olsun
sana bunları söyleyemiyorum

aşk lafta erimez
sen beni sana uzak ve acıyan bildiğin kadar
ben acınacak haldeyim halbuki
aşkın kalbime mezar
yıllanmalı bu aşk yılların mayasında
yokluğuna tutunmak çabasında yok oluyorum
sen bu şehirden gidince
cüzamlı bir kadına dönüşüyor İstanbul
iğrenmemek elde değil
şiir yazamıyorum ne sana
nede istanbula

lafta erirse
çekip vuracağım şerefimi
bu aşk biterse benden yana
keseceğim kendi nefesimi
alma gözlerini gözlerimden
sana bakıpta ağlamamak mümkün mü
bundandır o geceki gözyaşım
acım cinnet geçirmiş gördün mü
sana zararsız,boğazlayacak kendini

erimek
bir öpüşünden sonra kazındı aklıma
en anlamlı sözcüğüm oldu
seni şifrelerken buldum yaşam kelimemi
her aşk lafta erimez
kurcalama benden olan anlayacak yazdığımı
bir yara bıraktın kalbime silinmez
sen bu şehirden gittikçe
sızım sızım hissettirecek kendini
ne tuhaf bir şiir bu
ama inan yazan beynim değil
kalbime söz geçirebilseydim
sen bu şehirden gittiğin an silerdim seni
neleri bilir bu şairde bir seni bilmez
seni artık sevmiyorum desem de bil
her aşk lafta erimez

20.03.2006