Her Aşk Şiiri - Zeynep Nilgün Gökçeöz

Her aşk bir masal çocuğu doğurur,
Her aşk, sabahlara kadar ayışığı ile konuşur,
Gündoğumunda özlemle giyinir güneşi
Dağla denizi döllendirir kanatlarıyla
Her aşk, ipeksi gecelerde sevişerek tutuşur
Asırlardan söz eder çöl sıcaklığında
En büyük susuzluğunu giderir tendeki terle
Her aşk, kana kana içer bütün gizleri.

En çok üşüdüğünüzde açın kapıyı
Eski bir dostu karşılar gibi alın içeri
O bildik şarkıları fısıldayın yüreğinizle
Sessiz hüzünleri teselli edin bir avuç umutla
Şiirler yazın en delikanlısından
Binlerce nehre dönüşsün kelimeleriniz
Sonra çırılçıplak tutkularla kulaç atın
Aşkın kenetlendiği yere.

Her aşk, öyküsünü yazar dokunuşlarda
Her aşk, uzun kelimeleri seviştirir suskularda
Gökyüzü kalemini kırar,
Yıldızların gözü kamaşır mehtabın girdiği odalarda
Her aşk, özgürlüğünü yaşar sevdanın tutsaklığında
Yasakların en inatçı direnişçisi olur
Kavgasına alnını koyar kurşunlara aldırmadan
Her aşk, bin kere ölür bin kere yeniden doğar.

Toplayın saçlarınızın arasından ıslık çalan rüzgârı
En güzel suçlarınızı işleyin uykularınıza sığmayan düşlerle
Gurbete başınızı dayayıp
Yorgun seferlerinizde umudu taşıyın cesurca
Beklemek çoğalmak değil midir aşina kavuşmalarda
O halde rehin alın tüm kavuşmaları yalnızlığınızda
İçinizdeki çocukla ay ışığından çaldığınız bütün şiirleri sobeleyin
Ebe olmak, umudu tükenmiş tebessüm olmaktan iyidir.

Her aşk, devasa özlemler taşır sol yanında
Her aşk, deli bir gecenin yolculuğudur
Bütün aşklar adına sevme telaşıyla varmaktır sabaha
Yoldaş olmaktır ortak yazgıya kimsesiz şehirlerde
Her aşk yeniden adlanmaktır
Her aşk hasretle derinden vurulmaktır
Bağrındaki şakiyle iki kelime için ölümüne savaşmaktır
Dokunmaktır,
Göçtür kadim günahlara
Her aşk,
Yaşamak için bir bahanedir aslında.