Her an,Sen ve Kaos Şiiri - Selman Karaduman

Her an çıkıp gelecekmişsin gib..
Oysa ne çok inşallahımız vardı,ne çok aminimiz geleceğe.
Şimdi sana dair oysalarım ve keşkelerim kaldı sadece..
En sevdiğin şiirde ki mısran korkum oldu...
'Başka hatıralara taşınacaktın artık.'
Ben yine korkularımla yüzleşiyordum,
sen belki ilk-son kez sevdiğin şiire özne oluyordun.

Ne kötü...
Hiç bir ayrılık masalına benzemiyor bizimkisi.
Ne ihanet, ne...
Ne fark eder ki diyorum; ayrılık işte.

Her an ben buradayım diyecekmişsin gibi...
Döndüğüm her köşe kalp çarpıntısı oluyor;
bakışlarımın çehrende parçalanması umuduyla,
yahut bir başka prensin masalında rastlamak korkusuyla.

Sana çıkan yollarım tesbih tanesi gibi dağılıyor
ve ben...
Her adımda bir dua bir korku bir umut çekiyorum.
Her adımda yüreğimi teselli ediyorum..
Sokak ise..;
ardımdan sinsi bir tebessümle meczup yaftasını takıyor.
Oysa taş parçası değil mi.. Ha sokak - ha yürek.

Hiç kimse bilmiyor beni...
Ben deli değilim..
evet korku ve umutla yürüyorum sensizliğimde ama değilim..
Ben sadece;
Panik, atak ve çaresizim...

Her an sesini duyacakmışım gibi...
Burnum kokuna asılı kalıyor.
Göz kapaklarım bir korkuyor, bir umut oluyor koku.
Nefesim umuduna kaçmış bekliyorum.
- Hahh! şimdi dokunacak yüreği...
Her kadın sen kokarmış anlıyorum,
ben sen bilmişim kadını..

Yoruldum galiba ben olmaktan, yarım kalmaktan..
Ey sen..!
Duyargaları körelmiş felçli bir ruhtan selam aldın.
Madem adı ayrılık,
madem eksik savaşacağım..
Mademler de bana güç vermiyor artık.
Mademim de senmişsin...

Ya şimdi..?
Oysalarımın ve keşkelerimin kadınısın..!