Her An Kanar İnsanlığım Şiiri - Vedat Ko ...

-Yaşam yıldızınız ışıldasın, demircinin örsünde-

Bu sıralar hava raporları
Sibirya soğuğu geliyor demekte
Bu gün serinliğin içinden
Alaycı güneş nasılda aldatıyor

Temiz havaya ihtiyaç duyarak
Kapıyı her açışımda
İçeri dolan soğuk hava
Geceden kalan yanık kokusunda

Güz üşümesinde mum alevi
Git gel de titreyen sarı ışık
Ürperiyorum,üşüyor bedenim
Kendimi kendime dar ederken
Kendimde seni bana getiren
Bir sıcaklık doluyor zihin pergelime
Açıların uçları bir türlü birleşmiyor

Balığın etine saplanan zıpkın gibi
Bir sıcaklık yakalamak adına
Dalıyorum açlığımla istenç doruklarında
Güneşin aldatıcıda olsa ışıltılarına
Karşımda dalları çıplak küçük bir ağaç
Üzerinde hala düşmemiş bir kaç yaprak

Kent bir öğle telaşında
Acıktı öğrenciler, işçiler, memurlar
Bende açım hem de nasıl.

Ortalıkta ne bir kuş, ne kedi, nede bir köpek
Soğuk onları da vurmuş, biliyorum onlarda aç

Mesai saatinin gelmesini bekliyorum
Üstelik esnaf siftah bile etmemişken
Resmi işim gereği cebime uzanan ele
Maliye’ye gideceğimde.

Gözüme ilişiyor öğrencilerin gülüşleri
Çoğunlukla grup halinde gelip geçiyorlar
Nede güzel gülüyorlar
Yüzlerinde bahar gönenci
Çiçekler donanmış gün aydınlığı
Arıyorum kendimde o gülüşleri
O gülüşlerde bir de seni

Hani mavi bir güldü ya gülüşün
Vuruyor yaşam duvarına
Söylenen ezgide kuşların çığlığı
Bir gündü hesapsız,gece içi bakışı
Güneş yoksunu kaybolan gölgeler
Benliğimde geleceğin gün aydınlığı

Dalıyorum yine günün telaşında düşüncelere
Neden bu kadar kanar,kanatılır insanlığım
Bir yanda şiirler bir yanda geçmişin izi
Ve gün be gün yaşananlar, içim acıyor
Düşürüyor yine gün buruk bir hüzün

Acının sağrısında aklımda yarım kalan
Orduları tarumar olmuş direnci yitik
Savunmasız korunaksız bağ bozumu sevda
Bir yıl daha yaprak döküyor ramak kala
Yoksunlara vuran insan hallerinde
Ben yine kanıyorum insanlık denizinde..

-Yoksun ya be gözüm yoksun ya dağlar elbet iner düze
Öfkeyle bilenen isyan ateşi yanar hep yüreğimde-

15.12.2004