Bir beton yığını düşün, bir enkaz...
Devrilen, devrilmek üzere olan bütün her şeyin rengi külün rengine denk.
Bir mandalla tutturulmuş resmin o gerçeğin ortasına;
yüzüne de taşımak zorunda olduğun bir tebessüm emanet edilmiş; tutuşturulmuş.
O emanet tebessümü yüzüne tutuşturanlar,
mandaldan kopup gidersen diye enkazın etrafını tutuşturmuş.
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta