Her akşamki misafirim sensin

Her akşamki gibi beynime zikreden düşüncem
iki damla yaş dökülür sen gelince aklıma
birazcık ümit bir ışık verseydim ölecektim
Hasretin daglıyor kalbimi dayanmaz sancına

ne geldin nede sordun gezdim sabahlara kadar
taşmı oldu kalbin kanla dolan göz seni arar
hasretin kor ateş volkan gibi içimi yakar
kırdın kanadımı gücüm yok dagları aşmaya

uçamadım vurdugun düşlerime dogru sensiz
eriyecek sanmıştım gönlündeki hasretten buz
bense kış oldum hep mevsim yine döndü oldu yaz
söyle daha cok varmı ne kadar daha vuslata

sevdim yine sevdim baharlarını yazlarını
harap et tek sana açtım gönlümün sarayını
acıt yüregimi düşünmem seni bırakmayı
seni hasretini almadan gidemem dünyada