Her akşam ayrılık vakti gelince
Bir suskunluk tadı kalırdı, dudaklarımızda
Ellerinin titremesinden, gözlerinden anlardım
İstemezdin böyle kederli, kırık gidişimi
İki damla yaş sallanırdı, kirpik uçlarında
Bu suskunluk nöbeti sürer giderdi
Uslansana, acım benim, dinlenip dursana artık.
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Devamını Oku
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta