Her Akşam Ayrılık Vakti Şiiri - Erol Gürcan

Her akşam ayrılık vakti gelince
Bir suskunluk tadı kalırdı, dudaklarımızda
Ellerinin titremesinden, gözlerinden anlardım
İstemezdin böyle kederli, kırık gidişimi
İki damla yaş sallanırdı, kirpik uçlarında

Bu suskunluk nöbeti sürer giderdi
Hüzünlü yağmurlar kadar uzun
Sen başını öne eğer, yine giderdin
En son yaprağı gibi güzün
Ben dal uçlarından düşerdim

Akşamdan solmuş sarı güller kadar çaresiz
Bırakmak istemezdim bu halinle seni
Kırılmış Eski Yunan heykellerince
Sen başını öne eğer, yine giderdin
Her akşam, ayrılık vakti gelince