Bir orman soygunundan dönüyor birileri
karanlık geçmişin derinliklerinden
geleceğe dair sürgün tutsağı yürekleri
bir ulu ağaç titretir toprağı alev topunda
ağacın yanan yüreğinin sesidir
sonsuzluğa açılan acılar dökülür ortaya
bir uzak iklimi düşler gövdeleri
kozalaklar ağlar güneş utanır aydınlığında
ciğerleri yanar insanlığın, çiçekler solar
ince hüzünler dağılır dört bir yana
uçar gider uzaklara beyaz güvercinler
her ağaç bir buluttu oysa
yağmur kuşanırdı sürgünler
yeşilin her tonu severdi birbirini
güneşi toplardı sessizce dallarına
yıldızlara kadar uzanırdı
bir orman soygunundan dönüyor birileri
karanlık geçmişin derinliklerinden
ağacın intikamı hangi dağın ardında
belki de delişmen
bir uçurum kenarında.
Kayıt Tarihi : 19.3.2020 14:33:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
