Tek başıma sıgındıgım bir yalnızlık limanında karşımda ulu bir çınar ve ben tek başıma önümden gelip geçen kalabalıgın arasında küçüldükçe küçülmüş, orada yalnızlık çaresizlik arası bir başına kalmış elindeki kırıntıları sayan bir çocuk ...
Soruyorum kendi kendime nereye bu yolculuk , yolun sonunda ne var bu içimdeki kalp ağrısı neden , neden bu dinmek bilmeyen kalp sızısı önünden geçen bu yoldan kaç kez gectin , ne heyecanlar yaşadın bu yollarda, ne hüzünler yaşadın , ne gözyaşları bıraktın bu kaldırımlarda , kimi zaman içindeki çoşkuyla ezdigin, kimi zaman çaresizliklerin ve telaşlarınla altında ezildigin bu caddeler bu sokaklar, hayat denilen bu sahneye adım attıgın sevdiklerini birer birer bağrına verdigin bu şehir neden bu kadar yabancı bana....
Dönüp bakıyorum kendime , soğuktan tir titreyen bu vücudumu yakan şey ne ve bana sılada gurbet duygusunu yaşatan bu özlem , dinermi... Gönlüm başka yerlerde başkasının yanında ve ben burada ağlamaklı , yalnız çaresiz bir çocuk edasıyla bir başıma.
Kim anlar içimdeki duyguları, kim ağladıgım zaman senin gibi sarılır taaa yüreğime sımsıcak sevgi dolu , Gözlerine baktığım zaman kim bakar benim gibi , ve kaldırımda bir başına bu çaresiz cocuk yureğini kim sarar sarmalar şefkatiyle senin gibi.
Kalabalığa bakıyorum yine gözlerim seni arıyor , gönlüm diğer yarısını arıyor ama sen yoksun bu kalabalık ama sensiz ıssız kalmış bana yabancı bu şehirde.
Kalkıyorum yerimden içimde tarifsiz bir burukluk akşam çökmüş bu şehirde. Çocuklugumu gençliğimi umutlarımı hüzünlerimi sevinclerimi gözyaşlarımı bıraktıgım o kaldırımlarda yuruyorum . Her adımda sana yaklaşır gibi sen yanımdaymıssın gibi .
Yolda giderken kulağımda bir şarkı... Sen benim içimdeki büyük yangınların adı, Ben senin gecendeki mavi yada günündeki sarı.. Sen benim şehrimdeki bütün sokakların adı, Ben senin yüzündeki çizgi yada dünündeki anı..
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta