Kederlenme be hey mazlum
Bu serencam da geçer
Mahvolan haneyi dillerden
Gammü alemde geçer
Hangi şeb var ki
Zulmette kalmış
Erişir şems-ü ziya
Akıbet bu zulmet de geçer
Yazarını çizerini bilmiyorum!
Tercümesi şöyle:
Keder etme, gariban, acınası kişi
Başa ne hal gelse geçer
Ailen mahvolsa, kimsen kalmasa
Bu üzüntün, kederin geçer
Hangi gündüz var ki
Ebedi karanlıkta kalmış
Muhakkak güneş doğar
Sonuçta sabah olur, gece de geçer.
Malatya/1965
Kayıt Tarihi : 26.8.2012 17:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Not; 1965 yılında, askeri görev dönüşü trende tanıştığım, Malatyalı soğan tüccarı bir büyüğümün, mahzun halimden etkilenip, İstanbul’da 1930 lu yıllarda askerken, çarşı izninde bir çeşmeden su içerken görüp, defterine not ettiği ve beni teselli için okuduğu beyittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!