Hepyek Şiiri - Furkan Enes Abça

Yok hâfıza kaybım veyâ gelecek kaygım,
Çünkü ben zâten geliyorum gelecekten.
Çok yerimde saydım, kalmadı kimsey' saygım.
Arındım artık taktığım sahte mercekten.

Birileri bile bir beni bilemedi.
Ben sevdim, onlar bunu aslâ göremedi.
Gâlibâ onlar beni hiç bir dem sevmedi.
Heyhât nasıl da sevdiler sandım gerçekten?

Fenâ şeyler ettiler, düşü dahî kötü.
Ne derseniz: incittiler Ana Bürküt'ü,
Burnumdan getirdiler içtiğim ilk sütü,
Dahaca ayrılmadan karımış emcekten.

Yalanlar söylediler ve çekip gittiler.
Henüz başlamadan benim için bittiler.
Mebzûl samimiyetime tamah ettiler,
Ve geberdiler aşırı dozlu ölçekten.

Tek sövüp yakındığım şey, kendi hakkımda:
Yazgımı çiziveren hiçbir kararımda,
Hiç kimsem yâni dostlarım, yoktu yanımda.
Ve kurtulamadım kahrolası hepyekten.