Hepsine Dair Şiiri - Bekir Ocak

Sonrasız ve öncesiz korku,
bir el gibi yapıştı gırtlağıma.
nefeslendi sabah, gece uyudu
bir ses!
odalardan taşıp kulaklara dolan,
yüzyılın yabancısı bir ses
böldü ruhumu parça parça.
Artık elimin gözleri vardı
dokunduklarım çürüyordu hafızamda
yine o melun ses
a la guerre comme a la guerre
diye haykırdı -miş li geçmişten.
Koştum yarım kalmışlıkları tamamlamak için,
nerden saldıracağını biliyordum hayatın sabahın en turuncu,
en onulmaz şafaklarında.
Hatırlıyorum!
silik bir yüz, biraz flu
neydi adı?
homeros mu?
altın öğütlerde bulundu ve salık verdi o kutlu bilge
-Devir hasat devridir,
topla gölgeleri parsa parsa.
ellerim su toplamıştı,
gözlerimse kan.
bildiklerimden kurmuştum zamanı
o en bol ve en az şey olan.
Şair diye duruldu deniz
yaşamın habercisi bir sesle
ELİ, ELİ ! LAMA SABAKHTANİ
durdum bu haykırışla
bir şeyler batıyordu topuklarıma
kan!
o ılık kahpelik,
gövdeme süzülüyordu.
yavaşça açtım perdelerini aklımın
evet! görüyorum!
demek geldi dışımdan
içimse hala yaşamaktaydı.
tekrar yürüdüm
imbiğimden berkitilmiş kelimelerle
yaklaştım, yaklaşmakta olana
ve belirsiz bir sükut,
kulakları tırmalayan!
henüz anlamamaktayım denizleri
dalga dalga büyüyen yalnızlık
ve ilk kelam:
önce yalnızlık vardı
insan ellerinde devşirildi onun.
BEKİR OCAK