Tüm umutsuzluklara rağmen gülmeyi unutmadım.
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Devamını Oku
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Karmakarışık dünyaya güzel bir şiir............kutluyorum tüm içtenliğimle, tam puanımla...................Saniye Sarsılmaz
Ağbeyciğim kutluyor ve hürmetler sunuyorum.sağlıcakla +10
uyanma karşı koymadır çünkü..
kutlarım
namık cem
bilinen hikaye...yıllardır okur dururuz...
düşündürücü ve manidar bir şiir yürekten tebrikler
hepsi hikâye..değil..mi ne!
kaleminizden güzel bir şiir okudum tebrikler gönlünüz şen olsun
Aynen dediklerine katılıyorum..tebrikler.
Recep Uslu
Aynen katılıyorum.
Ayrıca insanların duyarsızlığına isyan ediyorum!
Dünyanın bir ucunda içtiği suyun, soluduğu havanın radyasyonlu olduğu bilerek acı çeken ve ölülerinin yasını dahi doğru dürüst tutamayan milyonlarca insan var; bu ucunda ise bombaların altında gecelerini korkuyla geçiren, gelecekleri paramparça edilen başkaları...
Bir de hiçbir şeyi umursamayanlar var!
Anlamlı akışı ve finaliyle şiiriniz, özgün ve güzeldi.
Selam ve saygılarımla.
Bu şiir ile ilgili 14 tane yorum bulunmakta