Hepsi Emekçiler Şiiri - Mehmet Çobanoğlu

Emektir terle yoğrulan
Bükülüp çağlayan
Güneşten teni kavruk
Yoksul köylülerin
Tertemiz alnından
Tarlalara, bahçelere, seralara akan

Emektir
Toprağa iner
Süzülür derinlere siner
Filizlenen tohumlarda
Sarı perçemli başaklarda
Berekete dönüşür
Zamanla
Tırpan, orak görür
İşlenir
Sofralara gelir
İnsanlara umut, canlılara yaşam olur

Vardiyalı, vardiyasız
Emekleri ucuza alınan
İşçilerin nasırlı elleri
Geceleri
Gündüzleri
Uğultuları kulakları sağır eden
Rotatiflere, üretim makinelerine
Yön verir
Döner çarklar
Kendi şaftın ekseninde dişleriyle
Firari vuruşları
Nesneleri işler
Demir, bakır, keten kapitalistlere meta olur
Sömüren düzende emekçiler asla tok olmaz

Kazma-kürek ile
Dağları, taşları delen
Ölümün kucağında
Maden ocaklarına inen çalışanlar
Sürü güden çobanlar
Deryalarda
Şilep, gemi süren kaptanlar
Gökyüzüne
Uçaklar, jetler kaldıran pilotlar hepsi emekçiler
Burjuvaziye, sömürüye karşı proletarya güçlenmeli
Halklara devrim, insanlara hak gerek adalet gerek

19.11.2013
İstanbul