Mutlu sonla bitmeyen her hikaye
Öğretir aslında
Martıların kanatları değildir
Uçuran düşleri
Uçuşan umutlardır.
Kanadına mavi boncuk işlediğim Sevgilim
Ben hep sana anlatmak istedim
Beni hep sen anla istedim,
Bütün bunlar geçici
Dünya hayatı sadece bir sürgün
Milyon yıl sürmeyecek bu zulüm
Umut ederken öğrendim de aslında
Kimseye değil
Taşa anlat,
suya anlat
Martıya, kediye anlat
Ama insana değil
......................
Şimdi;
Ben ne zaman ihtiyaç duyarsam
Bir içten gülüşe
Boş verip uyuyorum artık
Çünkü
Öğrendikçe
Daha kolay olacağını sandığım her şey
Sadece biraz daha öğretti
Hepsi bu
Kayıt Tarihi : 10.7.2019 09:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
hepsi bu diyebilmek ama ne mümkün,
herzaman işte hepsi bu diyemiyor insan oğlu
TÜM YORUMLAR (1)