Hüznümü de alıp omur iliklerime ilikliyorum.
Bu, genç bir kızın intiharı gibi yokluk kokan sokaktan, yerin yedi kat altına saplanan adımlarımla uzaklaşıyorum. Batıyorum.
Hayallerimi de alıp ümit etmeyi ümit ediyorum.
Kenara çekilmiş bir tekne gibiyim. Bir kısmı yaşama değen, bir kısmı ölüm ile sevişen. Tahtalarımı söküp bana tabut yapın.
Geleceğimi de alıp geçmişimle geçiştiriyorum.
Parmaklarım koparılmıştı benim. Bu yüzden avucuma bırakılan bütün zaman döküldü, parmak aralarımın yerine duran boşluklardan.
Kazançlarımı da alıp kaybettiklerimden öğrendiklerime katıyorum.
Seninle olan savaşımda kaybettiğim en değerli toprağımdı kalbim. Sömürgeci politikanla tükettin sevinci ve aşkı. Yalnızca göz yaşı ile beslemeye mahkum ettin ruhumun açlığını.
Hücrelerimi de alıp hücrelere kapattım.
Eller yukarı. Tutkusuzsun.
Yaşamak için doğdun. Yaşadığın için öldün. Hepsi bu.
Birkan AkdoğanKayıt Tarihi : 15.3.2013 11:18:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Birkan Akdoğan](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/03/15/hepsi-bu-50.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!