Hepsi Bizim Şiiri - Sevda Yanar

Koşun hele kardaş bacı buraya,
Bu ovalar, yüce dağlar bizimdir.
Değişilmez han evimiz saraya;
Ne uğruna yürek ezim ezimdir?
Bu ovalar, yüce dağlar bizimdir!

Kızı güzel, tozu güzel yaylalar,
Anaç toprak, bet bereket bizimdir.
Yar elinde göz yaşılı aynalar;
Hasret çekmek niye alın yazımdır?
Sıla diye ağlayanlar bizimdir.

Bağımız var onca yemiş veriyor,
Kurdu kuşu doyuranlar bizimdir.
Yazımız var, yeşil halı seriyor;
Kir tutmayan sular deremizindir,
Eğri büğrü giden yollar bizimdir.

Köy yerinde kuzucuklar meleşir,
Ağa, beyler, marabalar bizimdir.
Çimeninde koç yiğitler güreşir;
Zeyno, Döndü, Fadiş; anam, kızımdır,
Bu toprağa baş koyanlar bizimdir.

Kır yerinde çoban olup dolaşan,
Ar yoluna çalışanlar bizimdir.
Hele boğaz tokluğuna uğraşan;
Hepsi benim, hepsi canım gözümdür,
Nice ermiş, nice abdal bizimdir.

Sıla derdi yüreğini ezerken,
Ağıt yakıp, ağlayanlar bizimdir.
Elinde saz, diyar diyar gezerken;
Ozanımız Yunus, belki Nazım'dır,
Dağlar delen Ferhat, Şirin bizimdir.

Kimimiz amele, kimi mühendis,
Kazanı da, çizeni de bizimdir.
Toprağa vermişsek, kendimizden iz;
Alnımızdan akan, ak terimizdir,
Zengin fakir, bu uşaklar bizimdir.

Haydi gelin, birlik olup yürüyek,
Patikalar, asfalt yollar bizimdir.
Dağ başını duman almış diyerek;
Canım feda bu vatana, sözümdür
Diye coşup, çağlayanlar bizimdir.

(Ödemiş, 1998)