Hepsi Şiiri - Duygu Yalçın

Hepsi hepsi bir aşk coğrafyasıydı, ince kırılgan
Tahmin edilemez düşlerde adım başı biten
Aşka dair ayna kırıkları
Ne zaman acıya dair bir şey hisetsem
sana dair geniş zaman olasılıkları

Matematik hayatlar
Siyasi istikrarsızlık
Düşünme Kuleleri (kulisler)
Ne ucuz şeylerdi ne yabancı
bizimiçin dünyayı toplasan bir mizketti
''Afrika dahil''

Çocuktuk henüz, sen onsekizinde
ben kasım yirmiikide yirmiüçünde
Kıştı İstanbul'un etekleri ıslaktı
Ellerini tutsam yeni bir hayat başlayacaktı
İstanbul kara alışıktı
Ben yokluğuna değil

Hep aykırıydım sonraları firardım
Şehir baştan çıkmıştı bir kere
Işıkların geceye isyanıydı zaman
Ben bir köşede sızıp kalıyordum hergece

Bazen rüyalara düşmanım
Uyuyamamalara, bekletilmemelere
En çokta Nisan yapğmurlarına
Hani şu güvertede yoluna şaşıran
Daha ziyade ahmek ıslatan yağmurlara

Birgün denizimi çaldılar bir gece vakti
Kadıköy sahilindeki bütün aşıkları vurarak
Deniz gitmişti, aşıklar yitikti, aşklar
Ne zaman aşka dair bir şey hisetsem
Biri sendin diğeri denizdi

Sarhoştım, su içsem sarhoş oluyordum
Ne zaman ayılsam sen o an gidiyordun
Oysa ne vakit bir şarkıda adını duysam
Ben yine sarhoş oluyordum

Bak yine geceyi besliyor aşk madurları
Hepyek mecaz aşklara olta atarak
Peynir mutluluğunda gemiler yürüyor
Aşk harici yanlış yollara saparak

Bilki ayrılığıda öğrendim
Aldığım son ders oldu bu eski okuldan
Aşk sonu gönülde söndürülen izmaritlerden
Ve asla tütüne dönüşmeyecek dumandan

Şemsiye aşıkları, kaldırım taşları
Bir aşkın mimarı, ayrılık tellaları
Söyle Duygum neyiz biz alında
Adı aklımda, kıvılcım kurbanları...

mehmet tayanc 'tan Duygu Yalçın! a ithafen