Dün akşam söylediklerin
Bilmem niye?
Eski salon koltuklarını düşürdü fikrime
Hani kadifeden, Göz nuru muhteşem oymaları olan.. Hani ne kadar tokmaklayarak vursa da sahibi; Her seferinde kendine bitmeyecek toz zerreleri saklayan.. O canım anıları inatla koruyan..
Sonra! Sonra yıllar sonra yanına konuveren yeni bir dekorasyon objesini düşündüm
Utancı düşündüm.. Yan yana duruşlarındaki kimliksizliği..
Ustasının içine ruhunu damıtarak o tek kerelik duygularla oyma oyma işlediği, artık eşya değil, bir ömür olanın yanındaki
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta