Hepiniz İstanbullu Olmuşsunuz

Sen dahil hepiniz
İstanbullu olmuşsunuz
Ben dahil, hepiniz.

O da İstanbullu olmuştu hatırlarsan
Hani, ara ara
Çılgın zamanlar ona düşmüştü
Sizden biri değilmiş gibiydi,
Karaydı. Götten bacaklıydı.

Bir otobüs yolcuğuğu hatırla
Başını cama vuran yağmura değil
Yüreğimden akan sele çevir,
Bazen istesen de erkek olamıyorsun işte.
Bir sabah kahve içerken
Bir sabah, akşamı aydınlık,
Sonra hep karanlık gündüzleri.

Biz insanları tuhafsıyordun, sen ne idiysen
Biz İstanbulluyduk, bin türlü köprümüz vardı
Kendimizce iyiydik
Bir elin tutuluşu vardı, kalbe dokunuluşu
Bizim de düşünebilenlerimiz vardı günün sonunda.

Soluksuz kaldığımız,
Gölge olduğumuz zamanlardandır belki,
Böyle koydun adımızı.
Biz çokça mağduruyduk aslında kederin
Bakma, ne yaşadığımızı bilemedik.

Söyleyebileceğin en ağır sözdü,
Sağlam küfürdü İstanbullu oluşumuz.
Ama keşke İstanbul'da olsan da
Hiç durmadan yüzüme vurup dursan.

09.03.2013