Hepimizin bir insana ihtiyacı var. Onu anlayan, dinleyen, yardım eden. Onu seven, özleyen, düşünen. Onu kıskanan. Onun için endişelenen. İşte! İşte onu bulabilsek, çıkacağız bu dört tarafı yalnızlıkla çevrili dert odasından. Karanlığa alışık gözlerimiz, tekrar ışığı arar olacak. Tıpkı çocukluğumuz gibi. Bulamadığımız yolları kolayca bulacağız. Göremediğimiz güzellikleri göreceğiz. Bildiğin, hayatımız değişecek işte be! Sizin de kimseye anlatmadığınız şeyler var, dertleşmeye can attığınız birini ararken bulamadığınız. Onunla beraber güven havuzunda yüzerken, hiç çekinmeden her şeyi anlatabileceğiniz biri. Hayatınızı düzene sokacak, yaşamaya bi amaç yaratacak biri. "Ben ve sen" olan değil "Biz" olan biri.
Uslansana, acım benim, dinlenip dursana artık.
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Devamını Oku
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
