Hepimiz ve O Şiiri - Oğuzhan Okumuş

Sevgiden uzak bir adamın, nefes diye soluduğu, Ayazda kalmış bir mermer soğukluğu.
Yaşanacak güzel günler var umduğu,
Hepiniz kadar o da aramadıklarını buldu.
Bir kez daha çalar saatini kurdu,
Belki yarın dedi gözlerini yumdu.
Böyle günler yılları buldu,
Geçen zaman herkes kadar onu da yordu.
Hepimiz gibi o da kendine şunu sordu,
Nerede güzel günlerin yurdu?
Derken doğan Güneş pencerede durdu.
Belki aradığı cevap yalnız buydu.
Dünya, sevgiden doğdu.