Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Hepimiz Mehmediz
Selam sana Ata oğlu
Rüzgar ol es bize doğru,
Kanın yerde kalmayacak,
Uzanan el kırılacak
Hepimiz Mehmediz işte,
Kenetlendik şu yürekte,
Karada,havada,denizde,
VATAN AŞKI BUDUR İŞTE!
Ben TÜRKÜM TÜRK KIZIYIM,
Vatana fedadır canım,
Bayraktır benim kanım
VATAN AŞKI BUDUR İŞTE!
Komutanım ben askerim,
Annem,babam, kardeşlerim,
Amcam, yengem,yeğenlerim,
VATAN AŞKI BUDUR İŞTE!
Komutanım benide alın!
Bu vatana fedadır canım,
Helal olsun akan kanım!
Vatan aşkı budur işte!
(04.11.2007)
Ayşe Memiş
TEBRİKLER,,KUTLUYORUM VATAN SEVDALISI YÜREĞİNİZİ,,ÇOK GÜZEL,,,
Selam sana Ata oğlu
Rüzgar ol es bize doğru,
Kanın yerde kalmayacak,
Uzanan el kırılacak
Hepimiz Mehmediz işte,
Kenetlendik şu yürekte,
Karada,havada,denizde,
VATAN AŞKI BUDUR İŞTE!
Ben TÜRKÜM TÜRK KIZIYIM,
Vatana fedadır canım,
Bayraktır benim kanım
VATAN AŞKI BUDUR İŞTE!
Komutanım ben askerim,
Annem,babam, kardeşlerim,
Amcam, yengem,yeğenlerim,
VATAN AŞKI BUDUR İŞTE!
Komutanım benide alın!
Bu vatana fedadır canım,
Helal olsun akan kanım!
Vatan aşkı budur işte!
vatan aşkı mükemmel bir şekilde kale alınmış kalemine sağlık saygılarımla
Türk Doğduk Türk Yaşarız
Türk doğduk Türk yaşarız,
Dağlar bize yol olur aşarız,
Nil, Tuna, Sakarya olur coşarız,
Cepheden cepheye yol bulur koşarız.
Gönlümüzde albayaraktan al renk,
Mazimiz atiye mihenk,
Kanımızdan bayrağımızdaki renk,
Türk doğduk Türk yaşarız,
Tarih yazdık yine yine yazarız,
Elif yolda yol olur, yol bulur tozarız,
Nil, Tuna Akdeniz Hazarız
Türk doğduk Türk yaşarız
Cihan-ı alem bize dar,
Gül-i Sultan bize yar,
Sinemizde sevda var,
Türk doğduk Türk yaşarız.
Mührümüzü vurduk medeniyete,
Koşarız alperenler dergahında hidayete
Öyle bir milletiz ki ezelden ebete
Türk doğduk Türk yaşarız.
İstiklal-i hürriyet güneşimiz,
Yok dünyada tek bir eşimiz,
Biz hepimiz kardeşiz,
Türk doğduk Türk yaşarız.
Türklüktür ateşim közüm
Yitik sevdalar bizim,
Sevda ateşi ile yanar özüm,
Türk doğduk Türk yaşarız
Mehmet Mehmet
Mehmet mehmet! . Biz mehmetiz, mehmet biziz!
Selam sana Ata oğlu
Rüzgar ol es bize doğru,
Kanın yerde kalmayacak,
Uzanan el kırılacak
Hepimiz Mehmediz işte,
Kenetlendik şu yürekte,
Karada,havada,denizde,
VATAN AŞKI BUDUR İŞTE!
Ben TÜRKÜM TÜRK KIZIYIM,
Vatana fedadır canım,
Bayraktır benim kanım
VATAN AŞKI BUDUR İŞTE!
Komutanım ben askerim,
Annem,babam, kardeşlerim,
Amcam, yengem,yeğenlerim,
VATAN AŞKI BUDUR İŞTE!
Komutanım benide alın!
Bu vatana fedadır canım,
Helal olsun akan kanım!
Vatan aşkı budur işte!
yüregine saglık kalemin daim olsun saygıalrımla yıldırım şimşek
Biz Mehmediz Mehmetçiğiz
Muhammed'dir önderimiz
Zalimlere karşı durur
Cehenneme göndeririz
Misyonumuz barış bizim
İyilikte yarış bizim
Nizam-ı alemdir izim
Işık salar tüm dünyaya
Sancağımız gönderimiz
ne mutlu bu güzel yüreğe...
ve o yürekten akıp gelen harika dörtlüklere...
kutlarım..
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta