İnsanlık sırra kadem basıp gitti en sonunda
Bilemedik nerede kalmıştı heyulası
kimi çağırmıştı peşinden gidişi
Gitti ve gözlerimiz arkasından baka kaldı
Hüzünler sarmaladı yüzümüzü
Geceler tırmaladı hüznümüzü
Kimdi ve ne zaman,
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta