Bugünlerde Türk Medyasının en çok ilgilendiği ve bütün ulusal sorunlarımızdan vazgeçerek haber bültenlerini tek bir konu ile doldurduğunu görüyoruz.
Ermeni asıllı bir vatandaşımızın nefretle kınadığım bir terör olayı sonucunda hayatını kaybetmesi. Sayın Hrant DİNK'in bu kaybını üzüntü ile karşılıyor ve terörün ne kadar acımasız ve iğrenç bir olay olduğunu esefle bir kez daha görmüş oluyoruz.
Ne yazık ki gördüğümüz ve içimizi acıtan bir olay daha var. Gerek yabancı ülkelerin, gerekse Türkiye'deki bir takım zihniyetin iki yüzlü ve raiyakar tutumu. Dalkavukluk ve yalakalık şsha kalkmıış durumda. Elbette ki bir insanın anlamsız bir şiddet karşılığında hayatını kaybetmesi hepimizin yüreğini acıttı, hepimizi üzdü ama biz bu terör olaylarını ilk defa yaşayan bir toplum değiliz ki biz bu olayı 40 senedir yaşıyoruz. Yüzlerce şehit cenazesi seyrettik, yüzlerce, binlerce içleri yanan ana, baba, evlatların haykırışlarına tanık olduk. Onlar ağlarken, çırpınıp bağırırken gülenler, boyundan büyük laflar edenler bugün ne kadar da terörün karşısında oldular ' TÜRKİYE EN DEĞERLİ EVLADINI KAYBETTİ' diyen bazı insanlar acaba bunu gerçekten inanarak mı söylüyor yoksa söylemeleri gerektiğini mi düşünüyorlar.
Yıllar önce Ermeni ASALA örgütüne şehit verdiğimiz onlarca Büyükelçimiz, konolosumuz, büyükelçilik katiplerimiz ve başkaları daha mı az değerli insanlardı. Çok merak ediyorum acaba onların cenazeleri kaldırılırken Ermeni asıllı kaç insan hepimiz Türküz sloganını attı. Kaç kişi hepimiz bilmem kimiz pankartını taşıdı. Ayıptır, günahtır terörü hep birlikte kıınayalım, hepimiz birlik olalım kabul ama terör sadece sizin canınızı acıttğında, size zarar verdiğinde değil bize dokunduğunda da lanetliyelim.
Tamamını Oku
Sağ ol kardeş,
Bir memlekette namus erbabı, lâakal namussuzlar kadar cesur olmadıkça, o memleket için kurtuluş yoktur.'
İSMET İNÖNÜ
Empati ve kör nefret
Amerikan toplumbiliminde 'modernleşme' incelemelerinin kurucularından sayılan Daniel Lerner'in 1950'li yıllarda yayımlanmış bir kitabı vardır. Son günlerde 'Hepimiz Hrant Dink'iz, hepimiz Ermeni'yiz' sloganı üzerine kopan tartışmalar bana o kitabı hatırlattı. ('The Passing of Traditional Society: Modernizing the Middle East'. 'Geleneksel Toplumun Ortadan Kaybolması: Ortadoğu'yu Modernleştirmek' şeklinde çevrilebilir.)
'Modernleşme' öncesi toplumsal yapıları incelemek üzere 1948 yılında Türkiye'ye de gelen Lerner, Ankara'nın Balgat Köyü'ne uğradığında (Evet, kentten kopuk gariban bir bozkır köyüdür o zaman Balgat!) köylülere şu soruyu sorar:
'Cumhurbaşkanı olsanız, neler yaparsınız?'
Köylülerden şu cevabı alınca çok şaşırır:
'Aman, estağfurullah... Ben, Cumhurbaşkanı... Dünyanın hâkimi... Olamaz...'
Oysa, der, Lerner, gidin New York'a ve aynı soruyu bir taksi şoförüne sorun, bakın ne yanıtlar alacaksınız!
Lerner'a göre aralarındaki fark 'empati'dir. Modern insan (New Yorklu şoför) kendisini başkalarının yerine koyabilir, dünyayı başkalarının gözüyle de değerlendirebilirken , geleneksel insan (Balgatlı köylü) bunu becerememektedir. Çünkü empati, gezerek, görerek, okuyarak geliştirilen bir yetenektir. Modern insan bu yüzden 'hareketli bir kişiliğe' sahiptir.
Bu kavramdan yola çıkacak olursak, Hrant Dink'in cenazesinde kullanılan sloganlara karşı çıkanların empati yeteneği gelişmemiş insanlar olduğu söylenebilir. Tabii, tam olarak Lerner'ın söylediği anlamda değil.
Görüyoruz ki, bunların arasında üniversite öğrenimi görmüş, otomobil kullanan ve belki de dünyayı gezmiş olanlar da var. O gün dile getirilen 'Hepimiz Ermeni'yiz' sloganına 'Hayır, hepimiz Türk'üz!' yanıtıyla cevap vermenin nasıl bir mantığı olabilir?
Elbette hepimiz Türk'üz, hepiniz Türk'sünüz, zaten onun için bunu söylüyorsunuz, söylüyoruz. Ermenilerin böyle bir şey söylemesine gerek yok ki.
'Hepimiz Ermeni'yiz' demek, 'Acınız bizi birleştiriyor, size empati duyuyoruz' demek.
Bunu nasıl anlamazlar?
1963 yılında ABD Başkanı John F. Kennedy sıkıntı içindeki Berlin'e gitti ve konuşmasında:
'Ich bin ein Berliner!' (Ben de Berlinliyim) dedi. Amerikalılar ona 'Hayır, sen aslında Bostonlusun!' diye itiraz ettiler mi?
1993 yılında Almanya'nın Solingen kasabasında altı Türk'ün aşırı milliyetçiler tarafından yakılması üzerine sokaklara dökülen Almanlar 'Hepimiz Türk'üz!' diye haykırdılar. Acaba onlara 'Hayır siz Alman'sınız!' diyen oldu mu?
Avrupa'nın çeşitli yerlerinde zencilerin ırk ayrımcılığına kurban gitmeleri üzerine 'Hepimiz zenciyiz!' sloganları atıldı. Acaba onlara, 'Hayır siz beyaz derilisiniz' diye karşı çıkıldı mı?
Bu sloganlarla kimse ikamet, renk, milliyet ya da din değiştirmiyordu ki! Sadece haksızlığa uğramış olanlara empatiyle bakıyor, kör nefreti kınıyor.
Bu kadar basit bir şeyi anlayamayanlar başka herhangi bir şeyi anlayabilirler mi, doğrusu bilmiyorum. Belki de bal gibi anlıyorlar ama anlamamış numarası yapıyorlar.
Birz önce okuduğum bir şiire de aynı şeyleri yazdım.
İnsanı hedef alan her olayı düşünce bazında da olsa lanetleyeceğiz belki. Ama kimliğimizi zedeleyecek hiç bir konuda kimse bizden takiyye beklememeli..
Ülkemizde çok Ermeni veya Ermeni yandaşı olabilir. Bu onların özgür tercihleridir. Ama ne mutlu ki hepimiz Ermeni değiliz.
Ne Mutlu TÜRK'üm Diyene...
saygılar...
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta